Rietblog.nl

De vierde etappe

Een wandelfeest

paard bij kerk 's-Heerenhoek

Als ik uit de bus stap, valt mijn oog op een paard dat smachtend naar de kerktoren kijkt. Het is een roomse kerk. 's-Heerenhoek - what's in a name - is een rooms-katholiek eiland in protestands Beveland. In het dorp zie ik veel woningen uit de tijd van voor de rijtjeshuizen (linkerkolom).

Bloemendijken

Met een goed gevoel begeef ik mij het dorp uit. Daar wacht mij na een paar kilometer een van de mooiste landschappen die je je als wandelaar kunt voorstellen. Kronkelige smalle dijkjes voeren door een veelal kleinschalig landschap. Op de dijken afwisselende rijen bomen. Langs de dijken - vooral - in het voorjaar - bloemen.

Af en toe een stukje verharde weg, maar ook een prachtig pad over de wild en hoog begroeide oever van een oude kreek (natte broekspijpen dus). Over een weiland en langs wielen. Langse de Zwaakse weel. Langs de wegen vurig bloeiende meidoorns. En dan het prachtige kleine dorpje Nisse met verstilde brink en muziektent. Hebben filmers dit al ontdekt?

Brink in Nisse

Heggen

Hierna wordt het nog mooier. Het is alsof ik op het Engelse platteland ben aangekomen. Heggen van meidoorns en allerlei andere doornige struiken omzomen de hobbelige velden. Hier is een klein stukje van het oude Zeeuwse boerenland van Beveland en Walcheren op het laatste moment gespaard voor het vervlakkende geweld van de ruilverkavelingen.

Heggen

Het is een beschermd landschap, gelukkig. Het moet veel werk zijn om de heggen te onderhouden. Als er te lang met onderhoud gewacht wordt groeien sommige struiken uit tot bomen.

Ben ik een eenentwintigste eeuwse romanticus, die valt op landschappen van vroeger? Het zij zo, ga zelf maar kijken. Dit zie ik liever dan de Wieringermeer als ik wandel. En is wandelen soms een inferieure bezigheid? Moeten wij maar buigen voor efficientie en agro-industrie? Waarom zou dat meer waard zijn? Nee, ik geniet hier, zonder schroom.

Bloeiende akkerranden

Wat voorbij 's-Gravenpolder, waar de route juist langs loopt, zie ik vlak voordat ik de dijk van de Westerschelde bereik, akkers met bloemenranden! Alleen in Zuid-Limburg op het plateau noordelijk van Putten, zag ik dit eerder.

Elders op deze site heb ik een pleidooi gehouden voor het aanbrengen van natuurlijke randen langs akkers. Ten behoeve van biodiversiteit, zowel van planten als van dieren. Hier is het werkelijkheid.

Op kleine bordjes lees ik dat er een organisatie achter zit, zelfs meer dan één organisatie. En de EU geeft subsidie. Wie is er nog tegen Eurpa? Er zijn al 505 deelnemers. Maar slechts een klein deel daarvan houdt er reeds bloeiende akkerranden op na. Zie onderstaande link, die ook leidt naar meer informatie over de bloeiende akkerranden.

→ Akkerranden op de kaart

Bloeiende akkerranden

Langs de Westerschelde

Vanaf die bloeiende akkerranden ga ik over de dijk langs de Westerschelde. Een dijk op Deltahoogte - en dat is hoog. Recht toe recht aan met slechts een enkele knik tot aan Kapelle-Biezelinge. Het is eb. Op de slikken onderaan de dijk scharrelen voornamelijk meeuwen, wilde eenden, enkele scholeksters, een wulp, wat grutto's en een bergeend. Op de achtergrond drooggevallen platen met steile oevers en zwarte satipjes die op zeehonden lijken. Zeeschepen varen met een flinke snelheid door de vaargeul. Op onverwachten punten veranderen ze van koers.

Het uitzicht over het water is wijds. Omdat ik net onder de kruin van de dijk loop, kan ik niet landinwaarts kijken. Daar ligt een vrij nieuwe, lelijke polder met een groot kassengebied. Waar de dijk Kapelle-Biezelinge het dichtst nadert, staat een houten keetje met de opening naar het water. Hier kunnen oude mannen staren over het water en praten over vroeger. Ik loop nog drie kilometer door het dorp naar het kleine stationnetje.