Peellandpad
Mariabeeldje in Ophoven
Roggel - Roermond
etappe 8
3 November 2008. Van het centrum van Roggel lopen we terug naar de route bij de Beugelclub en het recreatiecentrum. In Roggel zien we op een binnenplaats een 8 tot 10 meter hoge replica van het Vrijheidsbeeld. Met een schotelantenne op het hoofd. Verder lijkt het een gewoon Limburgs dorpje.
Langs de bij de vorige etappe vermelde boomgaard gaan we een nat stukje bos in. Veel greppels en drassigheid. Het is even niet duidelijk hoe het pad loopt. Voor een jachthut liggen voederbieten om het wild te lokken. Klopt dat wel met de jachtetiquette?
Spotieve jagers!
De zwammen gedijen in deze nare vochtige omgeving. Als we het bos weer uit zijn lopen we over een weg die duidelijk een oud bochtig tracé volgt, al zijn de akkers hier wel rechtgetrokken. We zien een ruwe langgevelboerderij in oude staat en zonder opsmuk. en wat verder een beter onderhouden exemplaar met staldeuren vol matglas.
Er volgt een driesprong met kruisbeeld> Dit is het buurtschap Ophoven. Even verder is op een paal die een afdak ondersteunt een Mariabeeldje aangebracht. Gelovig is men hier nog steeds. Het landcshap en het gebruik ervan veranderen. We zien lichte glooiingen en het aantal boomkwekerijen neemt toe.
We wandelen naar het SBB natuurreservaat Leudal. Hier hebben enkele beken in de oude zandige, lemige Maasoever kronkelende en diepe beekdalen uitgesleten. Dit is een landschap dat nog maar weinig in Nederland voorkomt. De beekdalen en directe omgeving zijn gevarieerd bebost. Sporen van parkaanleg van vroeger buitengoed zijn hier en daar te onderkennen. Er zijn romantische bruggetjes, kronkelende paden, steile oevers, een watermolen met mooie weitjes. De plantengroei is in de late herfst wat minder interessant. Na de kruising met de Roggelse weg die het reservaat dwars doorsnijdt, lopen we nog wat verder langs de beek en slaan dan linksaf. Hier ligt een wilde door bos omringde weide. Voor je geestesoog zie je hier een groepje herten of reeën grazen.
Door klassieker dennenbos bereiken we de spoorlijn naar Horst, die we oversteken. Ik ruik hier de scherpe maar aangename lucht van een houtvuur. We gaan nu verder langs een paar stukken beboste oude Maasarm. Je kunt hier een echt voetpad volgen. Dit voert ons naar de rand van Horn, waar we bina helemaal omheen lopen. Aan de Maaskant vinden we het mooie kasteel Horn en een oud hoekje van deze plaats.
Kasteel van Horn
Van hieraf wordt het tanden op elkaar, omdat we nu een aantal kilometers parallel aan de autoweg over asfalt moeten lopen. Dit is de enige manier om de barrière van het Maasknaal, grindgaten en de Maas zelf te nemen. De grindgaten zijn ingericht voor waterrecreatie. In deze tijd van het jaar is het er een dooie boel.
Gelukkig maakt de entree in Roermond veel goed. Ben je eenmaal door de verkeerswerken heen, dan loop je langs de aardige kade van de Roer zo de oude stad in. Zo moet het. In het centrum prijken de torens van de kathedraal en van de 13e eeuwse romaaanse Munsterkerk. Op het marktplein nemen we een in een bekend Roermonds café een lekker biertje en kijken we uit over het plein op een in de vallende avond prachtig verlichte muziektent.
13e eeuwse Romaanse Munsterkerk
Roermond
Het Peellandpad zit er op. Het voldeed aan de vooraf gemaakte veronderstellingen. Het was stil, behalve op plekken die geschikt zijn voor zondagmiddagwandelaars. Het argrarisch landschap is verontrustend: een soortenwoestijn. Maar het is er nog altijd weids en de de bosranden maken het draaglijk. Daartussen zijn er pareltjes in de vorm van natuurgebieden, soms erg klein en onder recreatiedruk, maar ook groot en stil, zoals de Grote Peel. Authentieke dorpskernen, boerderijen en buitenplaatsen zijn er wel, maar ze zijn toch vrij schaars.
We lopen van hier door naar Maastricht. Dat wordt het eerste deel van een wandeling over het Pieterpad, een nieuwe onderneming.
Zwammen gedijen hier
Ruwe langgevelboerderij
Langgevelboerderij in
Ophoven
Romantische bruggetjes
Steile oevers
Watermolen Sint Ursula
Markt Roermomd: muziektent